To kupaż kilku szczepów - bourboulene, grenache, ugni i vermentino. Proste, ale eleganckie. Kwiatowo-cytrusowe o przyjemnej, orzeźwiającej kwasowości. Lekkie i zwiewne, w sam raz na powiew wiosennego ciepła. Będzie dobrym kompanem do kuchni śródziemnomorskiej, do grillowanej ryby czy kurczaka.

To pierwsze czerwone wino tej degustacji. Mieszanka czterech szczepów - carignan, cinsault, grenache, syrah. Ma kolor purpury z fioletowymi refleksami. W pierwszej chwili pachnie lekko skórą i lukrecją. Po chwili się otwiera i pojawiają się soczyste owoce – jeżyna i czarna porzeczka. W smaku jest mocno owocowe, dobrze zbudowane z pięknym finiszem. Wszystko tu jest dobrze poukładane – alkoholu nie czuć, a taniny są jedwabiste. Czysta przyjemność picia. I to już, nie trzeba czekać. Powinno pasować do wieprzowiny (na przykład eskalopek wieprzowych z kurkami albo polędwiczek wieprzowych pieczonych w glazurze z melasy), a także do serów.

To piękne czerwone wino w całości zrobione ze szczepu grenache jako Vin de Pays (wino regionalne) Méditerranée. Rubinowo-ceglasty kolor. Pachnie cudownie intensywnie mocno dojrzałymi owocami i ziołami. Gdzieś w tle pojawiają się nuty balsamiczne. W ustach niewyobrażalnie lekkie i eleganckie. Soczyste i owocowe (pestka kwaśniej wiśni). Świetnie ułożone, wszystko do siebie pasuje. Zdecydowanie mój faworyt tej degustacji. Poproszę cały karton. Pyszne wino do picia solo, ale z jedzeniem polubi się również. Do wolno pieczonej lub duszonej wieprzowiny czy jagnięciny (patrz Shawarma z jagnięciny), do klasycznych francuskich dań barowych czy hiszpańskich / portugalskich dań wiejskiej kuchni; do brytyjskich klasyków pubowych jak kiełbasa z puree ziemniaczanym czy makaronu z serem. 

To wino zrobione ze starannie dobranych gron szczepów grenache, mourvedre, syrah. Wyraźnie ostrzejsze od poprzedniego. Pachnie suszonymi owocami, popiołem i ziołami. Usta soczyste z ładnie pokazaną kwasowością. Jest sporo owocu, ale nie z pełnego słońca tylko z cienia. Aż się prosi, aby podać je do duszonej wołowiny albo kaczki z dodatkiem kwaśnych owoców.

Chateauneuf-du-Pape to jedna z najbardziej znanych apelacji z tego regionu i bodajże najstarsza. Powstają tu wina bardzo różne od siebie, ale zazwyczaj potężne, w przypadku win czerwonych po kilku latach z nutami grzybów, trufli i ściółki leśnej (oczywiście ogólnie rzecz ujmując). Najlepsze wina mogą podobno starzeć się nawet 40 lat!. Wino z Cristia Collection pachnie leśnymi owocami i właśnie sciółką. W ustach gładkie, eleganckie ale … jeszcze jest trochę młode, czuć nieco alkohol. Należałoby poczekać kilka lat (3-4) aby osiągnęło dojrzałość i co za tym idzie harmonię i spokój. Jeśli pić teraz to do jagnięciny, gęsi (patrz np. pieczona gęś), kaczki i twardego sera (np. cheddar).