Erdőbénye to mała miejscowość położona na Węgrzech w regionie Tokaj, niedaleko granicy ze Słowacją (To tylko niecałe 600 km samochodem z Warszawy). Otoczona zielonymi wzgórzami i polami winorośli. To tu pod koniec sierpnia po raz jedenasty odbędzie się festiwal - Bor, mámor… Bénye. Degustacje wina od lokalnych winiarzy, koncerty muzyczne, wystawy, pokazy filmów, odczyty literackie, a także pokazy dla najmłodszych. Wszystko po to, aby pokazać całemu światu co Erdőbénye ma do zaoferowania.

Hiszpania od zawsze była bliska mojemu sercu. Pierwszy raz byłam, gdy miałam naście lat. Na wybrzeżu Costa Brava w Katalonii. Podróż była bardzo męcząca – autokarem przez kilka krajów. 36 godzin. Nie stać nas było wtedy na samolot. Potem wielokrotnie wracałam, zarówno na kontynent jak i wyspy – Baleary czy Kanary. W tym roku ponownie się wybieram w okolice tego pierwszego wyjazdu – pod Barcelonę.

Gdy Jurek z Winne Okolice zaproponował kolejne spotkanie naszego klubu degustacyjnego i hiszpańskie wina z winnicy Anecoop, wybór menu był oczywisty. Hiszpańskie tapas. W menu znalazły się zarówno klasyki jak i moje wariacje na temat. Wszystkie zaprezentowane wina bardzo mi smakowały i nadzwyczaj świetnie sparowały się z daniami. Moim faworytem był Venta del Puerto Nº 18 2013, który genialnie połączył się z aromatycznymi policzkami wołowymi w gęstym sosie z czekoladą.

Obecnie rumsztykiem nazywane są steki z „gorszej” części wołowiny albo pieczeń. Mnie kojarzy się tylko z jednym – z kotletem z siekanej wołowiny z karmelizowaną cebulką. Od lat to klasyka barów mlecznych. Kupując mięso u swojego rzeźnika wzbudziłam nie lada zainteresowanie – zarówno innych ludzi stojących w kolejce jak i u samego sprzedawcy. Długo musiałam tłumaczyć, że sezonowany udziec nie będzie w tym przypadku najlepszym rozwiązaniem.

Wołowinę posiekałam w malakserze, aby ułatwić sobie przygotowanie. Dodałam musztardę i świeże zioła. Cebulka idealnie się skarmelizowała. Wyszło pyszne danie, które można podać gościom.

Makaron alla Norma, pochodzi z Sycylii i powstał na cześć opery Vincenza Belliniego. Ten tradycyjny przepis ostatnio przypomniał Yotam Ottolenghi w swojej najnowszej książce „Prosto”. Pomidory, bakłażan i ser. Pyszna kombinacja. Danie jest szybkie, proste i smaczne. Idealny comfort food na zimowy lunch. Świetnie nadaje się też na kolację po długim i ciężkim dniu pracy.

Dzień dobry poniedziałku. Pierwszy w tym roku. Ja już kilka dni w pracy mam za sobą, ale pewnie niektórzy z Was dopiero dziś zaczynają po świąteczno-noworocznej przerwie. Kilka blogowych postanowień spisałam, a to jest pierwszy z nich. Co najmniej raz w miesiącu w poniedziałek będę Wam podrzucać garść inspiracji - to co fajnego przeczytałam, zobaczyłam, posłuchałam, to co mnie zachwyciło, wzruszyło albo wręcz odwrotnie. To pierwsza z nowym regularnych rubryk, które pojawią się w tym roku na blogu. Zaczynamy?

Uwielbiam burratę. To pyszny, włoski ser pochodzący z Apulli. Cytując Yotama Ottolenghiego, którego przepis dziś tu przywołuję – „z wierzchu jest dość zwarta, podobnie jak mozzarella, a w środku śmietankowa, z mlecznymi wiórkami, jak można się spodziewać, to wyśmienita konfiguracja”.

Prowadzenie solowej kuchni bywa trudne. Wymaga to bardzo precyzyjnego planowania. Jak coś zostaje staram się nie wyrzucać tylko ponownie wykorzystać w inny sposób. Pudding chlebowy to klasyczny sposób na wykorzystanie czerstwego pieczywa i zamienienie go w pyszne śniadanie lub deser. Mi kojarzy się mocno z Wielką Brytanią, natomiast niemalże w każdym kraju można znaleźć inną wersję. Dziś mam dla Was przepis na pudding z chałki z gruszką i cynamonem. Akurat właśnie te owoce miałam pod ręką. Możecie dodać inne – jabłka, pigwę, owoce leśnie – zależnie od sezonu. Suszone owoce – rodzynki, daktyle, śliwki. Z przypraw – nie tylko cynamon, ale również kardamon, goździki czy nawet gałkę muszkatołową. Likier albo whiskey. To już zależy od waszej inwencji czy zawartości spiżarni.