Powoli wracam do kuchni i do pisania. Ostatnie trzy miesiące minęły bardzo szybko. W nowej pracy wiele wyzwań. Chroniczny brak czasu na to co tak kochałam. Nawet najlepszy pisarz cierpi czasem na brak weny. Ewelina z Lubię to gotowanie zainspirowała mnie do odkurzenia starych przepisów, które ukazały się kilka lat temu w Magazynie Gryz. Dziś idealna propozycja na pyszną śniadaniową granolę, a wkrótce nowe przepisy. Obiecuję, że nie będziecie musieli czekać tak długo.

Harira to marokańska zupa z warzywami, strączkami i ziołami. Bardzo aromatyczna i sycąca. Przepisów na nią jest pewnie tyle ilu Marokańczyków. To jedno z tych dań, które znajdziecie w budkach na placu Djemaa el-Fna w Marrakeszu. Ja się nie odważyłam tam zjeść. Zrobiłam to w restauracji położonej w okolicy.

Moją wersję zaadapotowałam z bloga My Halal Kitchen. Nie ma potrzeby dodawać makaronu, zupa jest już i tak gęsta. Polecam przygotować ją dzień wcześniej. Gdy się „przegryzie” jest zdecydowanie lepsza. Pamiętajcie tylko, aby szpinak dodać po odgrzaniu tuż przed podaniem. Można gościom.

Święta, święta i po świętach jak to mówią. Były tradycyjnie pasztet, babka drożdżowa i sernik z rodzynkami z amaretto i lukrem pomarańczowym. Był kurczak pieczony według przepisu Rachel Roddy z Guardiana i pieczony rostbef z warzywami. Po szaleństwach w kuchni nie mam siły stać długo przy garach, dlatego posiłkuję się naprawdę szybkimi przepisami, aby cieszyć się odrobiną lenistwa.

Dziś taki właśnie przepis, do tego dwa w jednym. Podstawą jest biała fasolka i sos pomidorowy. Na mniejszy głód można podać na grzance z wiejskiego chleba, na większy z ulubionym makaronem i szynką dojrzewającą. Nie wymaga dużych przygotowań. Idealny jak wpadną niezapowiedziani goście.

Mój związek z winami z Francji można określić jako to skomplikowane. Nie wszystkie randki były udane. A to za dużo kwasu, a to za dużo taniny, a to za mało ciała. Znaleźć dobrą francuską flaszkę w przyzwoitej cenie trzeba się naszukać. Przychodzi jednak taka chwila, jedna degustacja, która burzy dotychczasowy pogląd i pozostawia ogromną nadzieję, że to jeszcze nic straconego. Że ten związek jaki by nie był, da się uratować.

Spâtzle (czyli szpecle) to nic innego jak lane kluski. Kojarzą mi się niezmiennie z wyjazdami narciarskimi do Austrii. Na nartach już nie niestety nie jeżdżę (za dużo kontuzji), ale czasami tęsknię do tamtych stokowych smaków. Najbardziej lubię te odsmażane na patelni z cebulką i speckiem. To bardzo szybkie danie, idealne na lunch albo kolację.

Pierwszy wiosenny powiew ciepła. Rozbudza nadzieję i wyobraźnię. Ale do nowalijek jeszcze daleko. Trzeba się cieszyć tym co jeszcze jest. Dziś przepis na to co można zrobić z marchewki. Kompozycja dość szalona – mamy tu pieczone czerwone marchewki skropione melasą z granatów, chrupiącą pieczoną cieciorkę, surowego kalafiora, ricottę i ziarna kolendry. Jest kolorowo i zaskakująco smacznie. Sprawdzi się jako przystawka albo danie na lekką kolację. Jeśli nie uda się wam dostać czerwonej marchewki, weźcie tą zwykłą, pomarańczową. Smak będzie taki sam.

Kaukaz. Położony na pograniczu Europy i Azji pomiędzy Morzem Czarnym, a Kaspijskim wokół gór Kaukaz. Gruzja, Armenia, Azerbejżdzan … Wszystkie te kraje łączą trudne losy oraz kuchnia. W kulinarną podróż po tym regionie zabiera nas w swojej najnowszej książce Kaukasis Olia Hercules. Jest ona pełna wspomnień, wspaniałych smaków i refleksji. Zapraszam na recenzje książki i przepis na to co można smacznego zrobić z cukinii. Nawet w zimie.

Nogi kaczki utaplane w cydrze z tymiankiem dusiłam kilka godzin. Zapach, który unosił się nad kuchnią, doprowadzał momentami do szaleństwa. Głód tylko potęgował te doznania.

Rillettes to francuski specjał, coś pomiędzy smalcem, a pasztetem. Na grzance z dodatkiem konfitury z czerwonej cebuli sprawdzi się świetnie jako przystawka na przyjęcie. Można je włożyć jako farsz do pierogów, takich naszych swojskich, albo włoskich ravioli.